żakiet

żakiet
żakiet {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. żakietecie {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rodzaj stroju kobiecego podobnego do marynarki; górna część kostiumu': {{/stl_7}}{{stl_10}}żakiet dopasowany, opięty, luźny, szeroki. Zapiąć żakiet. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rodzaj wizytowej męskiej marynarki o długich ukośnych, zaokrąglonych połach' <fr.> {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • żakiet — m IV, D. u, Ms. żakietecie; lm M. y 1. «górna część kostiumu damskiego, rodzaj damskiej marynarki» Obcisły, luźny, wcięty żakiet. Zdjąć, włożyć, zapiąć żakiet. 2. «rodzaj marynarki męskiej o długich połach ukośnie ściętych, noszonej na uroczyste… …   Słownik języka polskiego

  • blezer — m IV, D. a ( u), Ms. blezererze; lm M. y «długi, luźny żakiet, zwykle bez kołnierza» Blezer z dzianiny, z wełny. ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

  • lejbik — m III, D. a, N. lejbikkiem; lm M. i «luźny żakiet lub kaftan; dawniej: obcisły stanik damski» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • przeróbka — ż III, CMs. przeróbkabce; lm D. przeróbkabek 1. «powtórne opracowanie czegoś, przerobienie, przerabianie czegoś; wykonanie jakiegoś przedmiotu z innego» Przeróbka płaszcza na żakiet. Oddać kapelusz, suknię do przeróbki. Autor dokonał drobnej… …   Słownik języka polskiego

  • wcięty — wcięci imiesł. bierny czas. wciąć (p.) wcięty w użyciu przym. 1. «o ubraniu, o kroju ubrania: zwężony w pasie, ściśle dopasowany w talii» Wcięta suknia. Wcięty płaszcz, żakiet. 2. «o człowieku: szczupły, wąski w pasie» Dziewczyna wcięta w talii… …   Słownik języka polskiego

  • wypustka — ż III, CMs. wypustkatce; lm D. wypustkatek «wąski pasek tkaniny innego koloru lub gatunku, skóry itp., wszyty jednym brzegiem w szew jakiegoś ubioru, zwykle jako ozdoba» Żakiet przybrany skórzanymi wypustkami …   Słownik języka polskiego

  • wyświecić — dk VIa, wyświecićcę, wyświecićcisz, wyświecićświeć, wyświecićcił, wyświecićcony wyświecać ndk I, wyświecićam, wyświecićasz, wyświecićają, wyświecićaj, wyświecićał, wyświecićany 1. zwykle dk «długim noszeniem spowodować wytarcie, wybłyszczenie… …   Słownik języka polskiego

  • żakiecik — m III, D. u a. a, N. żakiecikkiem; lm M. i zdr. od żakiet w zn. 1 Krótki żakiecik …   Słownik języka polskiego

  • blezer — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || rzad. u, Mc. blezererze {{/stl 8}}{{stl 7}} długi, luźny żakiet bez kołnierza, zwykle z wełny <ang.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • elanolen — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. elanolenlnu, Mc. elanolenlnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} niemnąca tkanina lniana z dodatkiem włókna poliestrowego : {{/stl 7}}{{stl 10}}żakiet, spódnica z elanolnu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”